Μελετώνται οι κύριες αρχιτεκτονικές μορφές του σφακιανού σπιτιού σε συνάρτηση με την ιδιοσυγκρασία των κατοίκων της περιοχής και με τους γεωφυσικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και ιστορικούς παράγοντες που συνθέτουν τον περίγυρό τους. Οι συγκεκριμένοι τύποι κτιρίων ανήκουν στην κατηγορία των επιπεδόστεγων πλατυμέτωπων μονόσπιτων και χαρακτηρίζονται από ανεπιτήδευτη λιτότητα. Κατασκευάζονται κυρίως από πέτρες και ξύλα κι έχουν χωμάτινο δώμα. Βασικό αρχιτεκτονικό στοιχείο τους είναι η λίθινη καμάρα, η οποία σηκώνει το μισό βάρος της στέγης και δημιουργεί ιδιαίτερους χώρους (σπάλες και καντούνια) με λειτουργική αυτονομία. Τείνουν να είναι κτιριολογικά αδέσμευτοι. στη μεγάλη αυλή, που τους περιβάλλει, μπορούν να υπάρχουν και άλλοι βοηθητικοί χώροι. Παρουσιάζονται οκτώ τέτοια κτίρια, τα οποία βρίσκονται σε διαφορετικούς οικισμούς της περιοχής και αποτελούν αντιπροσωπευτικές παραλλαγές του σφακιανού καμαρόσπιτου.