Κατά την πορεία τους από την Κνωσό προς το άντρο και το ιερό του Δία, ένας Κρητικός, ένας Λακεδαιμόνιος κι ένας Αθηναίος συζητούν με αφορμή την ίδρυση μιας κρητικής πόλης. Ο διάλογος αποτελεί το θέμα των πλατωνικών Νόμων, όπου εμπεριέχονται παρατηρήσεις για τη σχέση ανάμεσα στις γεωφυσικές ιδιαιτερότητες της Κρήτης και τον βίο των κατοίκων της. Ορισμένοι κρητικοί ιδιωτικοί και δημόσιοι θεσμοί ερμηνεύονται με βάση το κρητικό τοπίο. Η νέα πόλη ενδείκνυται να ιδρυθεί σε περιοχή όπου δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να εξελιχθεί σε εμπορική και ναυτική δύναμη, ώστε να αποφευχθεί η ηθική διαφθορά των πολιτών. Οι ανθρωπογεωγραφικές απόψεις του Πλάτωνα αφορμώνται από την ιδέα περί ενότητας ανθρώπου και φύσης, που έχει τις ρίζες της στην ιπποκρατική σκέψη.