Τρία από τα σημαντικότερα έργα της κρητικής λογοτεχνίας, ο Ερωτόκριτος, η Θυσία του Αβραάμ και η Βοσκοπούλα, εξακολουθούσαν να είναι δημοφιλή στο χωριό Απεράθου Νάξου στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Κάποιοι από τους κατοίκους διέθεταν αντίτυπα λαϊκών βενετικών ή αθηναϊκών εκδόσεων, τα οποία συνήθιζαν να διαβάζουν σε ομαδικές συγκεντρώσεις. Πολλοί ήταν εκείνοι που γνώριζαν τα κείμενα από μνήμης και απήγγελλαν ή τραγουδούσαν μικρά ή μεγάλα αποσπάσματα. Τα τρία έργα πέρασαν στην προφορική λαϊκή παράδοση λίγο ως πολύ παραλλαγμένα. Συντμήσεις, χάσματα, μεταθέσεις, συμφυρμοί των στίχων, αλλά και μεταβολές στις λέξεις, το νόημα και την υπόθεση, μπορούσαν να προκληθούν από την ατελή απομνημόνευση, την τάση του λαού για διόρθωση και την προσπάθειά του να προσαρμόσει τα κείμενα στη δική του νοοτροπία.