Ο Απόκοπος του Μπεργαδή είναι ένα από τα σημαντικά έργα της κρητικής λογοτεχνίας. Η αποκατάσταση του κειμένου παρουσιάζει, ωστόσο, αξιοσημείωτες δυσκολίες. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις των στίχων 12 (έτρεχα, ώστε και τζάκισε το σταύρωμα η μέρα), 117-118 (και το ταχύ την Κυριακήν την όψιν τους να νίβγουν / και σκολινά να βάνουσι, στην εκκλησιάν παγαίνουν), 125-126 (και αν προτιμεύγουν γέροντας μικροί και κοδεσπότες, / ωσάν επροτιμεύγοντα όντεν εζούμεν τότες), 291-292 (Εμάς είν' η πατρίδα μας οπού 'ναι το λογάρι / ως από φύσιν και λουτρού εγεύγοντα το ψάριν) και 301-302 (Ήτον αντίθετον σκαμνίν της βασιλειάς της Ρώμης, / και της αλαζονειάς αγγειόν και της διπλής της γνώμης), καθώς και ορισμένων ακόμα χωρίων, που εγείρουν ερμηνευτικά ζητήματα κι επιδέχονται διορθώσεις.