Δημοσιεύεται το σύντομο πόνημα του Μιχαήλ Αποστόλη Μενέξενος ή Περί Τριάδος με βάση δύο αυτόγραφους κώδικες: τον Palatinus graecus 275 και τον Laurentianus graecus Plut. 10,25. Μεταγενέστερα αντίγραφα του ίδιου κειμένου εμπεριέχονται στον Escorialensis graecus 78 και στον Vindobonensis graecus 85, οι οποίοι χρονολογούνται στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα. Πρόκειται για έναν διάλογο με θέμα τον μονοθεϊσμό, που εκτυλίσσεται στη Γόρτυνα μεταξύ του κυδωνιάτη Μενέξενου, του γορτύνιου Διοφάνη και του Λαόνικου από το Βυζάντιο. Ο τελευταίος κατά πάσα πιθανότητα αποτελεί το προσωπείο του συγγραφέα. Το κείμενο εστιάζεται στην κριτική της μουσουλμανικής και ιουδαϊκής θρησκείας, ένα θέμα σύνηθες στη βυζαντινή γραμματεία. Η διαλογική μορφή του ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στους δύο τελευταίους αιώνες του Βυζαντίου και στις αρχές της Αναγέννησης.