Με τη συγκριτική ανάλυση ορισμένων από τα πιο τολμηρά ζωγραφικά έργα της κρητικής σχολής με χαλκογραφίες δυτικών καλλιτεχνών και κυρίως του συνεργάτη του Ραφαήλ Marcantonio Raimondi, επιχειρείται η διακρίβωση της αντίδρασης των κρητικών ζωγράφων απέναντι στην τέχνη των έργων της ιταλικής αναγέννησης. Μελετάται η σταδιακή αφομοίωση των δυτικών επιδράσεων από τις αρχές του 16ου έως τα τέλη του 18ου αιώνα, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τα ιταλικά πρότυπα μετασχηματίστηκαν σύμφωνα με τις αρχές της βυζαντινής αισθητικής παράδοσης σε κρητικές εικονογραφικές συνθέσεις που επηρέασαν με τη σειρά τους καθοριστικά την εξέλιξη της μεταβυζαντινής ζωγραφικής.