Οι αντίξοες συνθήκες διαχείμασης και οι κίνδυνοι που εγκυμονούσε ο διάπλους του κρητικού πελάγους αποτελούν κοινούς τόπους σε κείμενα της αρχαίας ελληνικής, της λατινικής και της βυζαντινής γραμματείας. Ανιχνεύονται μνείες των τόπων αυτών σε έργα του Σοφοκλή, του Ορατίου, του Θουκυδίδη, του Απολλωνίου Ροδίου, του Ευσταθίου και της Παλατινής Ανθολογίας. Επισημαίνονται ορισμένες χρήσεις του όρου "πέλαγος" από τον Ησύχιο, τον Αισχύλο και το Σοφοκλή και του όρου "κρήσιος" (λατινικά "cres(s)ius") από τον Ευριπίδη, τον Παυσανία, τον Στέφανο Βυζάντιο, το λεξικό του Σουίδα, τον Βιργίλιο και τον Οβίδιο. Υποδεικνύονται, τέλος, χωρία κλασικών κειμένων, στα οποία υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στο Κρητικό και στο Μυρτώο πέλαγος και σε άλλες θαλάσσιες εκτάσεις.