Κατά την εξορία του ο Ερωτόκριτος έστειλε στον πατέρα του και στον φίλο του Πολύδωρο δύο γράμματα με τον υπηρέτη του Πιστέντη. Η εμπιστοσύνη που έδειχνε ο Ερωτόκριτος στο συγκεκριμένο υπηρέτη διαφαίνεται σε πολλά χωρία του κειμένου. υποδηλώνεται, επίσης, από το όνομα του ήρωα. Ωστόσο, στο στίχο Δ 800 ο ποιητής φαίνεται να χαρακτηρίζει τον Πιστέντη "πολλά κουρφό προδότη". Μολονότι η γραφή παραδίδεται και από το χειρόγραφο του Λονδίνου και από τις πρώτες εκδόσεις, μπορεί να θεωρηθεί εσφαλμένη εφόσον ανατρέπει το νόημα του κειμένου. Προτείνεται η διόρθωση του "προδότη" σε "ποδότη". Η λέξη έχει μεταξύ άλλων τη σημασία του απεσταλμένου, του μαντατοφόρου. Διερευνάται η ετυμολογική προέλευσή της, καθώς και η παρουσία της σε δημώδη λογοτεχνικά έργα και σε νεοελληνικές διαλέκτους.