Η εξέλιξη της τέχνης του ρεθύμνιου αγιογράφου Εμμανουήλ Τζάνε από την μίμηση της βυζαντινής παράδοσης προς την αναζήτηση της φυσικότητας και την υιοθέτηση μιας ιταλίζουσας τεχνοτροπίας, αναδεικνύεται με τη μελέτη του εικονογραφικού τύπου του αγίου Γοβδελαά που ο ίδιος δημιούργησε. Ο τύπος εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε μια χαλκογραφία στην έκδοση της ακολουθίας του αγίου, την οποία έκαμε ο Τζάνες στη Βενετία το 1661, και επαναλαμβάνεται με τροποποιήσεις σε μια σειρά μεταγενέστερων εικόνων από τον ίδιο καλλιτέχνη. Η μελέτη εστιάζεται στον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε ο νέος τύπος, στα πρότυπά του και στους λόγους για τους οποίους επικράτησε κατά το 17ο και 18ο αιώνα, παραμερίζοντας τον παλαιότερο τύπο απεικόνισης του αγίου ως βυζαντινού μάρτυρα.