Η επιστολή του αποστόλου Παύλου προς τον Τίτο στην Κρήτη αποσκοπεί στη ρύθμιση της εκκλησιαστικής οργάνωσης του νησιού, στη διευθέτηση των καθηκόντων που είχαν τα μέλη της χριστιανικής κοινότητας απέναντι στην πολιτεία, καθώς και στην καθοδήγηση της οικογενειακής και κοινωνικής συμπεριφοράς των Κρητών. Απηχεί, παράλληλα, την εικόνα που είχε αποκομίσει ο απόστολος για τα ήθη και τα έθιμα του ντόπιου πληθυσμού, τόσο από προσωπική αντίληψη όσο και από άλλες πηγές, όπως είναι ο ακόλουθος στίχος του Επιμενίδη, τον οποίο μεταφέρει: “Κρήτες αεί ψεύσται, θηρία κακά, γαστέρες αργαί". Οι πληροφορίες της επιστολής συνεξετάζονται με τις μαρτυρίες ορισμένων αρχαίων συγγραφέων, όπως ο Πολύβιος, ο Πλούταρχος και ο Τίτος Λίβιος, και η κατάσταση την οποία περιγράφουν αιτιολογείται με βάση τα ιστορικά δεδομένα.