Η κρητική μονή του Αγίου Αντωνίου Βροντισίου χαρακτηριζόταν από έντονη πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση την τελευταία περίοδο της βενετικής κυριαρχίας. Οι πρώτες μαρτυρίες για την ύπαρξή της ανάγονται στο δεύτερο μισό του 15ου αιώνα. Άρχισε να ακμάζει στα τέλη του επόμενου αιώνα, όταν ηγούμενοί της διετέλεσαν ορισμένοι διαπρεπείς κρητικοί λόγιοι της εποχής, όπως ο Λαυρέντιος Μαρίνος. Παρουσιάζονται οι μαρτυρίες για την ιστορία της μονής και τη δράση του ανθρώπινου δυναμικού της από τον 15ο ως τον 19ο αιώνα. Πρόκειται κυρίως για αρχειακό υλικό από τα βενετικά αρχεία και το Τουρκικό Αρχείο Ηρακλείου, για ενθυμήσεις και σημειώματα σε κώδικες και για επιστολές που απηύθυναν στον Λαυρέντιο  Μαρίνο ο Διονύσιος Κατηλιανός, ο Κύριλλος Λούκαρης, ο Μελέτιος Πηγάς και ο Μάξιμος Μαργούνιος.