Η συνθήκη που υπογράφηκε ανάμεσα στους εκπροσώπους της Βενετικής Πολιτείας και στον Αλέξιο Καλλέργη το 1299 εισάγει τα πρώτα μέτρα ειρηνικής συμβίωσης Βενετών και Κρητών και ευνοεί τη μεταξύ τους συνεργασία: ρυθμίζονται οι βαθμίδες κοινωνικής διαστρωμάτωσης, επικυρώνονται παλαιότερα προνόμια των κρητικών αρχόντων, επιτρέπονται οι επιγαμίες με τους Λατίνους, αναπτύσσονται οικονομικές συναλλαγές και διευθετείται η εκκλησιαστική ζωή των ορθοδόξων. Το λατινικό κείμενο της συνθήκης και η ελληνική του μετάφραση δημοσιεύονται με βάση ορισμένα αντίγραφα που φυλάσσονται στο Μουσείο Civico Correr της Βενετίας. Την έκδοση συνοδεύουν οι ονομαστικοί κατάλογοι των Κρητών που απαλλάχθηκαν τότε από τη δουλοπαροικία, καθώς και δύο πρακτικά της βενετικής διοίκησης της Κρήτης, που αφορούν τους καταλόγους των ορθοδόξων ιερέων, των γιων και των διακόνων τους που κατέστησαν ελεύθεροι.